تماشای پرندگان نادر در پارک ملی کلادو در هند - وبلاگ آوای چکاوک

به گزارش وبلاگ آوای چکاوک، پارک ملی کلادو (Keoladeo National Park) یا چشم انداز پرندگان بهارات پور در میان دو شهر تاریخی و دیدنی کشور هندوستان ، یعنی آگرا و جیپور قرار گرفته است.

پارک ملی کلادو

پارک ملی کلادو در بخش شمالی هندوستان و در ایالت راجستان قرار گرفته است. این پارک یک پناهگاه حیات وحش است و عموماً به واسطه تنوع چشمگیر پرندگان حاضر در آن شناخته می گردد.

اگر قصد دارید از پایتخت هند، یعنی شهر دهلی به سمت پارک ملی کلادو حرکت کنید، خوب است بدانید که باید حدود 190 کیلومتر راه را طی کنید.

هزاران گونه نادر و کمیاب جانوری و به خصوص پرندگان در این پارک ملی زندگی می کنند. حضور این پرندگان باعث شهرت و محبوبیت فراوان پارک ملی کلادو شده و گردشگران زیادی را به سمت خود کشانده است.

این پارک ملی در سال 1971 به عنوان یک منطقه محافظت شده معرفی گشت. چند سال بعد، یعنی در سال 1975، سازمان یونسکو نیز نام پارک ملی یونسکو را در لیست میراث جهانی ثبت کرد.

حیات وحش در پارک ملی کلادو

پارک ملی کلادو یکی از معروف پناهگاه های پرندگان در سراسر قاره آسیا است که حدودا از 380 گونه ساکن و مهاجر میزبانی می کند. این گونه ها شامل گونه های عام مانند لک لک و یا حتی گونه هایی خاص و نادر مانند مرغ های ماهی خوار سیبریایی می گردد.

در زمستان ها و در زمان کوچ پرندگان به این پارک، اینجا تبدیل به بهشت دوستداران طبیعت و همچنین کارشناسان و متخصصان پرندگان می گردد. این حجم از کوچ پرندگان کمیاب تا حدی چشمگیر و زیبا است که برخی از متخصصان آن را اسرارآمیز می دانند.

سنت کوچ زمستانی پرندگان به این پارک امری جدید نیست و سابقه آن به چند صد سال پیش باز می گردد. در طول زمستان ، بیش پرندگان زیادی جهتهایی با هزاران کیلومتر فاصله را از کشورهایی مانند افغانستان، ترکیه، چین و حتی مناطق دوردست سیبری طی می کنند و خود را به اینجا می رسانند.

این پارک همچنین مکانی بسیار عالی و مناسب برای تماشای انواع پستانداران مانند شغال طلایی، گربه های جنگی، کفتار راه راه، گربه ماهیگیر، گوزن سمبر، گراز و یا سیاه کل نیز به شمار می رود.

پناهگاه پرندگان حدود 250 سال پیش احداث شده بود و نام آن هم با الهام از معبد کلادو (شیوا) و کلمه غانا (ghana) انتخاب شده که در زبان محلی به معنای تراکم است.

این انتخابِ نام به نوعی نشانگر ماهیت اصلی این پارک، یعنی ساختار گیاهی و جنگلی است. البته جالب است بدانید که در طول ماه های سرد زمستانی، امکان تماشای پایتون های هندی غول پیکری که خود را به این منطقه می رسانند نیز وجود دارد.

همچنین جالب است بدانید که ساختار زمین شناختی و شیب های طبیعی زمین در این منطقه باعث می گردد که این پارک برای چندین مرتبه در طول سال شاهد سیلاب های مختلف باشد.

سنت شکار در منطقه پارک ملی کلادو

در زمان استعمار هند توسط انگلستان، باغی که امروزه مشاهده می کنیم زمین شکار موردعلاقه حاکمان منطقه بود. البته ناگفته نماند که سنت شکار در این منطقه حتی از پیش از سال 1750 نیز وجود داشت.

مراسم های سالانه شکار پرندگان عموماً در یادبود و به افتخار حکام انگلیسی سازماندهی و اجرا می شدند. در سال 1937، بیش از 6300 پرنده تنها در یک روز شکار شده بودند. برخی از این پرندگان جزو گونه های نادر و در معرض خطر انقراض شمرده می شدند.

حتی پس از استقلال هند و خروج انگلستان از این کشور، پادشاه پیشین منطقه بهارات پور تا سال 1982 اجازه شکار در این منطقه را داشت. ولی از سال 1982، قوانین مربوط به منع هرگونه شکار پرندگان و حیوانات در این پارک وضع شد.

جاذبه های نزدیک پارک ملی کلادو

پس از بازدید از این پارک ملی، خوب است گشتی هم در جاذبه های اطراف بزنید. نزدیک ترین جاذبه ها موزه دولتی بهارات پور (Bharatpur Government Musuem) است که در آن می توانید نگاهی گذرا به شکوه و عظمت گذشته این کشور داشته باشید.

کاخ بهارات پور (Bharatpur Palace) نیز در فاصله بسیارکمی از این موزه قرار گرفته است؛ کاخی که تلفیقی بی نظیر از معماری مغول و راجپوب را در آن شاهد خواهید بود.

جاذبه دیگری که توصیه می کنیم از آن دیدن کنید، قلعه لوهاگار (Lohagarh Fort) است که علیرغم حملات متعدد توسط انگلیسی ها، همچنان سالم باقی مانده است.

جاذبه بعدی تنها 32 کیلومتر از بهارات پور فاصله دارد. کاخ دیگ (Deeg Palace) درواقع یک قلعه بسیار بزرگ و قدرتمند است که درگذشته باغ و ساختمان های بسیار زیادی داشت و به عنوان تفرجگاه تابستانی حاکمان بهارات پور مورداستفاده قرار می گرفت.

بازدید از پارک ملی کلادو

پارک ملی کلادو با حدود 29 کیلومترمربع مساحت، پارکی چندان بزرگ شمرده نمی گردد. بنابراین گشتن در این پارک برای گردشگران چندان سخت نخواهد بود.

چند جهت مخصوص برای گردش در این پارک تعریف شده که عبور از آن ها سخت شمرده نمی گردد. برای تردد در این جهتها می توان از دوچرخه استفاده کرد و یا اینکه حتی با پای پیاده در آن ها قدم زد.

بااین حال، بهترین راه پیشنهادی، استفاده از تورهای بومی و گردش در پارک به همراه یک راهنما است. برخی از این تورها شما را با استفاده از نوعی کالسکه در پارک می گردانند.

راکبان این کالسکه ها توسط مدیریت پارک آموزش دیده اند و از آگاهی کافی از پرندگان و بهترین مناظر برای تماشای آن ها برخوردار هستند. گردشگران همچنین می توانند با استفاده از قایق در این پارک گردش کنند. استفاده از قایق شاید خاص ترین تجربه را برای شما رقم بزند.

تورهای قایقی معمولاً صبح های زود و همچنین هنگام غروب برگزار می شوند. به هرحال یادتان باشد که برای تماشای پرندگان حتماً یک دوربین دوچشمی همراه خود داشته باشید.

آب و هوای پارک ملی کلادو

آب وهوا در این منطقه گرم و خشک است. دمای هوا در تابستان ها بسیار بالا رفته و آزاردهنده می گردد. زمستان ها نیز هوا سرد است، ولی سرمای زمستانه اینجا به اندازه گرمای هوا در تابستان ها اذیت کننده نیست.

دمای هوا در بین محدوده ماه های فوریه تا ژوئن به صورت پیوسته رو به گرما می رود. ازنظر میزان بارش سالانه نیز خوب است بدانید که میانگین بارش در این منطقه حدود 66.4 سانتی متر است که در میان کشورهای آسیایی رقمی چشمگیر شمرده می گردد.

اطلاعات بازدید از پارک ملی کلادو

بازدید از این پارک از ساعت 7 صبح الی 5 بعدازظهر مقدور است.

هزینه بازدید از این پارک برای اهالی هند 25 روپیه است، ولی گردشگران خارجی باید مبلغ 200 روپیه پرداخت کنند. گردشگران اجازه خواهند داشت تا با وسایل نقلیه شخصی خود تا 1.7 کیلومتر وارد فضای پارک شوند، ولی ادامه جهت تنها به صورت پیاده و یا با استفاده از وسایل تعبیه شده توسط مدیریت پارک مقدور خواهد بود.

هزینه ورود هر خودرو نیز مبلغ 50 روپیه است. اگر دوست دارید یک دوربین فیلم برداری همراه خود به داخل این پارک بیاورید، باید هزینه آن -که مبلغ 200 روپیه است- را نیز بپردازید!

منبع: گردشبان