پروژه بازگشت آمریکا به کُره ماه به کجا رسید؟ - وبلاگ آوای چکاوک

به گزارش وبلاگ آوای چکاوک، آژانس فضایی آمریکا(ناسا-NASA) چند سالی است که با تمام فراز و نشیب ها، بازگشت به کره ماه را در سر می پروراند، در حالی که این بار می خواهد یک پایگاه اقامتی ثابت در این قمر راه اندازی و ماه را به یک اقامتگاه دائم تبدیل کند. اما ناسا برای تحقق این برنامه موسوم به آرتمیس چه چالش هایی را پشت سر گذاشته و با چه چالش هایی روبرو است؟

به گزارش وبلاگ آوای چکاوک، برنامه آرتمیس(Artemis) یک برنامه پرواز فضایی انسانی بین المللی با تامین بودجه از جانب دولت ایالات متحده است که هدف آن فرود آوردن اولین زن و یک مرد دیگر روی کره ماه در منطقه قطب جنوب ماه تا سال 2024 است.

این برنامه عمدتا توسط ناسا، شرکت های فضایی تجاری آمریکایی که با ناسا قرارداد بسته اند و شرکای بین المللی ناسا از جمله آژانس فضایی اروپا(ESA)، آژانس اکتشاف هوافضای ژاپن(JAXA)، آژانس فضایی کانادا(CSA)، آژانس فضایی ایتالیا(ASI)، آژانس فضایی استرالیا(ASA)، آژانس فضایی انگلستان(UKSA)، آژانس فضایی امارات متحده عربی(UAESA)، آژانس فضایی دولتی اوکراین و آژانس فضایی برزیل(AEB) که همگی تحت رهبری ناسا عمل می نمایند، انجام می گردد.

اهداف بلند مدت این برنامه شامل شکل دهی تیم اعزامی و حضور پایدار در ماه، پی ریزی زیرساخت ها برای شرکت های خصوصی و بنیان گذاری اقتصاد ماه و انتها اعزام انسان به سیاره مریخ است.

دونالد ترامپ رئیس جمهور سابق آمریکا در دسامبر 2017 یک دستورالعمل سیاست فضایی را امضا کرد که کمپین بازگشت به ماه را بنا نهاد.

آرتمیس از برنامه های فضاپیمایی مستمر شامل فضاپیماهای اوریون(Orion)، دروازه ماه(Lunar Gateway) و خدمات تجاری حمل محموله به همراه یک فرودگر سرنشین دار بهره می برد.

برای پرتاب این ماموریت به سوی ماه از موشک ناسا موسوم به سیستم پرتاب فضایی(SLS) به عنوان وسیله اصلی پرتاب اوریون استفاده خواهد شد.

ناسا 1.6 میلیارد دلار بودجه اضافی برای آرتمیس برای سال اقتصادی 2020 درخواست نموده بود. در حالی که کمیته اعتبارات سنا از ناسا یک پفراینده بودجه بندی پنج ساله را درخواست کرد که برای ارزیابی و تصویب توسط کنگره ضروری است. ضمن اینکه دولت جو بایدن در فوریه 2021 برنامه آرتمیس را تأیید کرد و در حالی که ادامه این برنامه با روی کار آمدن دولت جدید و وجود بحران هایی نظیر همه گیری بیماری کووید-19 در هاله ای از ابهام قرار گرفته بود، نگرانی ها از احتمال توقف آن رفع شد. البته جیم برایدنستاین رئیس ناسا با روی کار آمدن جو بایدن از سمت خود کنار رفت و معاون وی استیو جورچیک جای او را گرفت.

برنامه فعلی آرتمیس شامل چندین مولفه اصلی از دیگر برنامه ها و مأموریت های لغو شده ناسا مانند برنامه صورت فلکی و مأموریت تغییر جهت سیارک ها است. این برنامه در ابتدا در سال 2005 تصویب شد.

در ماه مه 2009، باراک اوباما رئیس جمهور اسبق آمریکا کمیته ای موسوم به آگوستین را تأسیس کرد تا چندین هدف از جمله پشتیبانی از ایستگاه فضایی بین المللی، توسعه ماموریت های فراتر از مدار نزدیک زمین(از جمله ماه، مریخ و اجرام نزدیک به زمین) و استفاده از فضای تجاری را در نظر بگیرد. این کمیته در نهایت به این نتیجه رسید که برنامه ناسا برای فرود روی ماه در سال 2020 از بودجه کافی برخوردار نیست و این فرود غیرممکن است.

در 15 آوریل 2010 اوباما در مرکز فضایی کندی سخنرانی کرد و برنامه های دولت برای ناسا را بیان کرد و شش میلیارد دلار بودجه اضافی را پیشنهاد داد و خواهان تهیه برنامه جدیدی برای یک ابرموشک جدید با قابلیت حمل خدمه به مدار مریخ تا اواسط دهه 2030 شد.

وی در 11 اکتبر 2010 مجوز ناسا را امضا کرد که شامل الزامات توسعه سریع موشک سیستم پرتاب فضایی به عنوان وسیله نقلیه بعدی برای پرتاب شاتل فضایی به ماه و مریخ در نظر گرفته شده بود.

در تاریخ 30 ژوئن 2017 دونالد ترامپ یک فرمان اجرایی برای تأسیس مجدد شورای ملی فضایی را به ریاست مایک پنس معاون رئیس جمهور امضا کرد. این فرمان اجرایی، برنامه های پرواز فضایی انسانی مربوط به دوران اوباما را حفظ کرد و توسعه خدمات تجاری، موشک سیستم پرتاب فضایی و فضاپیمای اوریون را برای انجام مأموریت های فضایی عمیق خواهان شد، ضمن اینکه تصمیم بر کاهش تحقیقات علوم زمینی ناسا و تعطیلی دفتر آموزش ناسا شد.

ترامپ در 11 دسامبر 2017 دستورالعمل سیاست فضایی 1 را تغییر داد و خواهان تغییر در سیاست ملی فضایی و پی ریزی یک برنامه یکپارچه تحت رهبری ایالات متحده با همراهی و همکاری شرکای بخش خصوصی برای بازگشت انسان به ماه و به دنبال آن مأموریت های مریخی و فراتر از آن شد. این دستور العمل از رئیس ناسا می خواست یک برنامه نوآورانه و پایدار اکتشافی را با شرکای تجاری و بین المللی برای فراهم کردن امکان بازگشت انسان به ماه و سفر به سراسر منظومه شمسی و فراهم کردن دانش و فرصت های جدید پی ریزی کند.

در 26 مارس 2019 مایک پنس بیان کرد که هدف ناسا برای فرود در ماه در سال 2024 محقق خواهد شد. در 14 مه 2019 جیم برایدنستاین رئیس ناسا هم بیان کرد که این برنامه جدید، آرتمیس(الهه ماه در اساطیر یونان) نام دارد که خواهر دوقلوی آپولو است.

در فوریه سال 2020، کاخ سفید برای تأمین برنامه آرتمیس به عنوان بخشی از بودجه سال اقتصادی 2021، درخواست افزایش 12 درصدی بودجه کرد. کل بودجه این برنامه 25.2 میلیارد دلار در سال با 3.7 میلیارد دلار برای سیستم فرود انسان بود. با این حال کمیته اعتبارات کاخ سفید این درخواست افزایش بودجه را رد کرد و کنگره فقط 700 میلیون دلار به سیستم فرود انسان اختصاص داد که 3 میلیارد دلار از مبلغ درخواستی کمتر است.

انتها در فوریه 2021، پشتیبانی از برنامه آرتمیس توسط دولت بایدن به طور رسمی اعلام شد تا نگرانی ها نسبت به توقف یا کند شدن فرایند تحقق این پروژه رفع گردد.

ناسا در وب سایت خود در قسمت مخصوص برنامه آرتمیس نوشته است: ناسا با استفاده از برنامه آرتمیس اولین زن و یک مرد دیگر را تا سال 2024 با بهره گیری از فناوری های نوآورانه برای کاوش در سطح ماه روی ماه فرود می آورد. ما با شرکای تجاری و بین المللی خود همکاری خواهیم کرد و تا انتها دهه حاضر، یک اکتشاف پایدار ایجاد خواهیم کرد. سپس ما از آنچه در ماه و اطراف آن می آموزیم برای جهش عظیم بعدی یعنی اعزام فضانوردان به مریخ استفاده خواهیم کرد.

ما عناصر پایداری را در ماه و اطراف آن خواهیم ساخت که به ربات ها و فضانوردان اجازه می دهد بیشتر از گذشته کاوش نمایند و دانش بیشتری به ارمغان بیاورند. همه آنچه که می سازیم، همه آنچه که مطالعه و آنالیز می کنیم، همه آنچه که انجام می دهیم، ما را آماده رفتن می نماید.

برنامه آرتمیس متشکل از سه ماموریت متوالی به نام های آرتمیس 1، آرتمیس 2 و آرتمیس 3 است.

ناسا در کوشش است تا ماموریت آرتمیس 1 را که یک پرواز بدون سرنشین برای آزمایش موشک سیستم پرتاب فضایی و فضاپیمای اوریون است، در سال 2021 به پرواز درآورد.

آرتمیس 2 اولین آزمایش پرواز سرنشین دار توسط موشک سیستم پرتاب فضایی در کپسول اوریون است که برای پرتاب در سال 2022 برنامه ریزی شده است.

انتها ناسا تا سال 2024 با انجام مأموریت آرتمیس 3 فضانوردان خود را بر روی ماه فرود خواهد آورد.

اجزای اصلی تشکیل دهنده برنامه آرتمیس شامل سیستم های اکتشاف زمینی، موشک سیستم پرتاب فضایی(SLS)، فضاپیمای اوریون، دروازه ماه، فرودگرهای قمری و نسل جدید لباس های فضانوردی است.

سیستم های اکتشاف زمینی شامل تمام ساختارهای مورد نیاز و موجود روی زمین برای پشتیبانی از برنامه آرتمیس است. ناسا برای پشتیبانی از مأموریت های بازگشت به ماه و رفتن به فراتر از آن، در حال ارتقای تمام امکانات پرتاب در مرکز فضایی کندی در فلوریدا است.

موشک سیستم پرتاب فضایی(SLS) قدرتمندترین موشک جهان است که انسان ها و محموله ها را به ماه و فراتر از آن می فرستد. سیستم پرتاب فضایی به شکل انعطاف پذیر و قابل تکامل طراحی شده است و اولین موشک فضای عمیق ناسا از زمان ساترن V تا به امروز است.

فضاپیمای اوریون سفینه فضایی طراحی شده برای ماموریت های ماه است که خدمه ناسا را به مدار ماه منتقل می نماید و در آنجا به سیستم فرود انسان یا دروازه ماه تحویل می دهد. خدمه همچنین از این فضاپیما که برای مقاومت در برابر گرمای شدید ناشی از ورود مجدد به جو ساخته شده است، برای بازگشت با خیال راحت به خانه استفاده خواهند کرد.

دروازه ماه در واقع یک پاسگاه مداری و ایستگاه فضایی در اطراف ماه است. این دروازه که از اکتشافات انسانی و علمی در اعماق فضا پشتیبانی خواهد نمود، همراه با شرکای تجاری و بین المللی ناسا برای اکتشاف پایدار ماه ساخته خواهد شد که امری بسیار مهم است و به عنوان یک الگو برای مأموریت های آینده به مریخ عمل می نماید.

فرودگرهای قمری سیستم های مدرن فرود انسانی هستند که ناسا برای ساخت آنها به منظور فرود فضانوردان در سطح ماه با شرکت های خصوصی آمریکایی همکاری می نماید. این فرودگرها به اوریون متصل می شوند و در دروازه ماه پهلو می گیرند و خدمه را با خیال راحت به سطح ماه و دوباره به مدار ماه می برند.

لباس های فضایی مدرن برای اکتشافات در فضای عمیق طراحی می شوند. فضانوردان در محیط خشن فضا برای کاوش بیش از هر زمان دیگری به لباس های فضایی جدید نیاز دارند و ناسا برای برنامه آرتمیس در پی طراحی و ساخت لباس های فضایی مدرن است.

ناسا در راستای تحقق برنامه آرتمیس در جستجوی شرکای جدیدی است که به این آژانس فضایی یاری نمایند تا داستان اکتشافات انسانی در ماه را با برنامه آرتمیس به روشی بیان کند که مخاطبان جهانی را درگیر، تحریک و تهییج کند. ناسا تا به امروز با شرکت هایی نظیر بوئینگ، لاکهید مارتین، بلو اوریجین و اسپیس ایکس همکاری نموده است.

ناسا با پنج پرواز رباتیک رزرو شده به ماه تا سال 2023 و ششمین پرواز که تاریخ آن به زودی اعلام خواهد شد، به دنبال انجام مجموعه ای از تحقیقات جدید و آزمایش های فناوری برای بازگردادن انسان به ماه در آینده نزدیک است.

در ادامه به اخباری می پردازیم که طی سال گذشته به وسیله خبرگزرای وبلاگ آوای چکاوک به سمع و نظر شما مخاطبان محترم رسیده است.

ناسا در مهر ماه سال 1399 خبر از استفاده از آزمایشگاه شناوری خنثی خود برای بازآفرینی شرایط سطح ماه داد که از آن برای شبیه سازی ماه پیمایی در زیر آب استفاده می نماید.

ناسا در حال آماده سازی برای انجام مأموریت تاریخی آرتمیس(Artemis) است که طی آن اولین زن و یک مرد دیگر را در سال 2024 در قطب جنوب کره ماه پیاده خواهد نمود. اما برای انجام این کار، باید عملیات های مرتبط با سطح ماه را آزمایش کند و بعضی آزمایشات مانند آزمایشی که در تصاویر جدید مشاهده می گردد، هیجان انگیزتر از آزمایش های دیگر نشان می دهند.

به عنوان مثال، عملکرد فضانوردان در لباس فضایی خود در آزمایشگاه شناوری خنثی(NBL) ناسا در شرایطی شبیه به آنچه که در سطح ماه یافت می گردد، آزمایش می شوند.

آزمایشگاه شناوری خنثی(Neutral Buoyancy Laboratory) یا به طور مخفف(NBL)، یک آزمایشگاه تمرینی برای فضانوردان است که در تاسیسات آموزشی سونی کارتر واقع در مرکز فضایی جانسون در هیوستون تگزاس واقع شده است. این آزمایشگاه دارای یک استخر عظیم سرپوشیده به طول 202 فوت(62 متر)، عرض 102 فوت(31 متر) و عمق 40 فوت 6 اینچ(12.34 متر) است که جهت تمرین راهپیمایی های فضایی استفاده می گردد.

اواخر مهر ماه بود که خبر از امضای پیمان آرتمیس توسط هشت کشور با تعهد صلح در ماه آمد. هشت کشور اقدام به امضا و تصویب مجدد معاهده فضایی سال 1967 کردند که صلح در کره ماه را تضمین می نماید. آنها این بار تحت عنوان پیمان آرتمیس آن را امضا کردند.

ایالات متحده و هفت کشور دیگر با تأیید مجدد تعهد خود به فعالیت های صلح آمیز، شفاف و همکاری روی کره ماه، پیمان آرتمیس(Artemis Accords) را امضا کردند. کشورهای امضا نماینده پیمان آرتمیس، استرالیا، کانادا، ایتالیا، ژاپن، لوکزامبورگ، امارات متحده عربی، انگلستان و ایالات متحده هستند.

پیمان آرتمیس پیمان فضایی منعقد شده در سال 1967 موسوم به پیمان فضای بیرونی(Outer Space Treaty) را تقویت می نماید که سندی غیر تسلیحاتی با هدف ممنوعیت استفاده از سلاح های کشتار جمعی در ماه و سایر اجرام سیاره ای است. این پیمان توسط 110 کشور از جمله روسیه، چین و ایالات متحده امضا و تصویب شده است.

پیمان فضای بیرونی یا پیمان فضای ماورای جو معاهده بین المللی در 17 ماده برای بهره برداری از منابع فضای بیرونی و اولین پایه برای نگارش و تصویب قانون فضا است. این معاهده در ابتدا بین سه کشور آمریکا، بریتانیا و اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی در 27 ژانویه 1967 امضا و در 10 اکتبر 1967 اجرایی شد و تا سپتامبر 2015، 110 کشور عضو این پیمان شده و 40 کشور آن را امضا نموده ولی در داخل کشور خود تصویب ننموده اند. اجرای این پیمان زیر نظر کمیته سازمان ملل در امور استفاده صلح آمیز از فضای بیرونی جو است.

حالا کشورهایی که پیمان آرتمیس را امضا می نمایند با 10 اصل از جمله اکتشاف مسالمت آمیز، فعالیت های شفاف، ارائه یاری اضطراری به پرسنل در سختی، انتشار علنی اطلاعات علمی و دفع ایمن زباله های فضایی موافقت می نمایند.

در تاریخ 30 شهریور اعلام شد که مقصد برنامه آرتمیس عوض می گردد و شاید اولین فضانوردان آرتمیس هرگز قطب جنوب ماه را نبینند.

ناسا بیان کرد که اگر اجرای این مأموریت بیش از حد پیچیده باشد، ممکن است لازم باشد که کمی عقب نشینی انجام گردد و احتیاط در دستور کار قرار گیرد.

جیم برایدنستاین رئیس سابق ناسا روز دوشنبه 14 سپتامبر گفت: برای اولین مأموریت انسانی یعنی آرتمیس 3، هدف ما رسیدن به قطب جنوب ماه است، اما من تعجب نخواهم کرد اگر مثلاً تصمیم گرفته گردد که قطب جنوب ماه برای آرتمیس 3 از دسترس خارج گردد که البته من الان نمی گویم که خواهد شد یا نمی گردد.

به نظر می رسد ناسا در حال آماده شدن برای تهیه یک برنامه پشتیبان است. دستیابی به قطب های ماه دشوارتر از مناطق استوایی آن است، بنابراین اگر ناسا در این راه به موانعی برخورد کند، ممکن است یک مکان فرود ساده تر را برای سال 2024 جایگزین قطب جنوب ماه کند.

روز آدینه 21 آذر ماه بود که ناسا فهرستی 18 نفره از فضانوردان واجد شرایط برای انجام مأموریت های اولیه پروژه آرتمیس را بیان کرد که ترکیبی از فضانوردان پیشکسوت و تازه وارد را شامل می شد و نام یاسمین مقبلی فضانورد ایرانی تبار ناسا نیز در آن دیده می شد.

این 18 نامزد نه تنها در زمینه های مختلفی تخصص دارند، بلکه از افراد نسبتا تازه وارد گرفته تا بعضی از باسابقه ترین های ناسا در آن حضور دارند. این فهرست انتخاب شده است تا تیم آرتمیس را تشکیل دهد و به عنوان بخشی از برنامه آرتمیس به زمینه سازی ماموریت های بعدی فضانوردان در ماه یاری کند.

یاسمین مقبلی(Jasmin Moghbeli) در سال 2017 به گروه فضانوردان ناسا پیوست. وی که عضو تفنگداران دریایی ایالات متحده بود، در بالدوین نیویورک عظیم شده است. وی لیسانس و فوق لیسانس خود را در رشته مهندسی هوا فضا دریافت نموده است. وی همچنین از مدرسه خلبانی آزمایشی دریایی ایالات متحده فارغ التحصیل شده و قبل از ورود به ناسا، خلبانی بالگردهای H-1 را آزمایش نموده است. یاسمین مقبلی متولد سوم تیر 1362 خورشیدی، خلبان و سرگرد نیروی دریایی آمریکا و فضانورد ایرانی-آمریکایی ناسا است. او فارغ التحصیل موسسه ام آی تی، مدرسه عالی نیروی دریایی آمریکا و دانشکده خلبانی نیروی دریایی ایالات متحده است و بیش از دو هزار ساعت پرواز با 25 نوع هواپیمای مختلف را در سابقه دارد.

اواخر آذر ماه بود که ناسا بیان کرد دروازه ماه از بازوی رباتیک پیشرفته آژانس فضایی کانادا موسوم به کانادارم 3(Canadarm3) بهره خواهد برد.

اما در خصوص ابرموشک جدید ناسا که بار مسئولیت پرتاب ماموریت آرتمیس را بر دوش می کشد، انتها در اولین روز از دی ماه بود که ناسا بیان کرد آزمایش های جدید روی این موشک مجددا شروع می گردد.

در روز چهارشنبه دهم دی ماه ناسا از آمادگی یک ربات ماه نورد به اندازه یک جعبه کفش که به کاوشگر مکعبی مشهور است، اطلاع داد.

محققان مرکز فضایی کندی ناسا در فلوریدا در حال آزمایش بعضی از فناوری ­های بسیار جذاب و جدید هستند که به زودی در ماه مستقر خواهند شد. این کاوشگر رباتیک موسوم به CubeRover به معنی کاوشگر مکعبی دارای چهار چرخ است و بیش از 150 آزمایش حرکتی را در محیط­ هایی که شبیه به سطح ماه هستند، پشت سر گذاشته است. این ربات، اختراع شرکت فناوری نجوم پیتسبورگ با همکاری تیم Kennedys Swamp Works است. این تیم­ ها همچنین در حال آنالیز توانایی مانور این ربات و نحوه عملکرد حسگر، موتور و سیستم­ های قدرت آن در یک محیط شبیه به ماه هستند.

اواخر دی ماه بود که آزمایش آتش داغ ابرموشک SLS ناکام ماند و تنها 67 ثانیه به طول انجامید. اولین آزمایش موتورهای این موشک در اواسط ماه ژانویه در حالی که هر چهار موتور RS-25 آن به طور همزمان روشن شدند، انجام شد اما به دلیل اختلال در سیستم هیدرولیک، در حالی که قرار بود هشت دقیقه به طول بیانجامد، پس از 67 ثانیه متوقف شد.

13ام بمن ماه بود که خبری شوکه نماینده منتشر شد: برنامه بازگشت آمریکا به ماه در هاله ای از ابهام

ناسا با تعویق قراردادهای خود با شرکت های فضایی خصوصی، تحقق جدول زمانی پروژه برگشت به ماه موسوم به آرتمیس را مورد تردید قرار داده است و به احتمال فراوان این اتفاق در سال 2024 رخ نخواهد داد.

در حالی که طبق جدول زمانی تدوین شده توسط ناسا قرار است ایالات متحده در سال 2024 دوباره پس از نیم قرن قدم به کره ماه بگذارد، نشانه های بیشتری در حال ظهور است که حاکی از این است که برنامه آرتمیس(Artemis) ناسا برای بازگشت به کره ماه به موقع محقق نخواهد شد.

پایگاه ورج(Verge) دریافته است که ناسا بی سر و صدا بازه زمانی اعطای دو قرارداد ساخت فرودگر ماه از جمله قرارداد سیستم فرود روی ماه با شرکت های بلو اوریجین(Blue Origin)، اسپیس ایکس(SpaceX) و داینتیکس(Dynetics) را از اواخر ماه فوریه تا آخر ماه آوریل عقب انداخته است.

شرکت بلو اوریجین(Blue Origin) در حال کار بر روی فرودگر خود موسوم به بلو مون(Blue Moon) است، در حالی که شرکت اسپیس ایکس(SpaceX) در حال توسعه موشک استارشیپ(Starship) برای سفر به ماه و سپس مریخ است. شرکت داینتیکس(Dynetics) نیز با همکاری شرکت سیرا نوادا در حال ساخت یک فرودگر قمری است.

هجدهم بهمن ماه خبر آمد که ناسا برنامه ای موسوم به بلو گوست(Blue Ghost) به معنای روح آبی را در سال 2023 و به ارزش 93 میلیون دلار پیش از اجرای برنامه آرتمیس با همکاری شرکتی به نام فایرفلای ایروسکوپ(Firefly Aerospace)انجام می دهد که 10 ابزار مختلف را به این ماهواره طبیعی زمین منتقل خواهد نمود.

این ماموریت، فرودگری به همین نام را در سال 2023 در منطقه ای به نام دریای بحران ها(Mare Crisium) که حوضه ای به عرض 482 کیلومتر تقریبا به اندازه کشور ایرلند در سمت نزدیک ماه است، فرود خواهد آورد. این فرودگر حدود 94 کیلوگرم تجهیزات را برای مطالعه سطح ماه همراه خود خواهد داشت. یکی از این 10 ابزار، تصاویر پرتوی ایکس از زمین را برای آنالیز بادهای خورشیدی ثبت می نماید، در حالی که ابزار دیگر، ماه را حفاری می نماید تا داده های مربوط به خصوصیات حرارتی ماه را جمع آوری کند. با این حال ابزار دیگری به عنوان یک هدف برای لیزری عمل می نماید که ناسا و فایرفلای برای معین فاصله دقیق بین زمین و ماه از آن استفاده خواهند کرد.

22ام بهمن ماه بود که ناسا راه اندازی دروازه ماه را به اسپیس ایکس سپرد. بر این اساس، ناسا با شرکت اسپیس ایکس قرارداد بست تا تجهیزات اولیه ناسا را برای راه اندازی دروازه ماه به فضا پرتاب کند.

انتها در تاریخ 21 اسفند ناسا تاریخ دومین آزمایش موتورهای موشک SLS را معین کرد و تاریخ 18 مارس(28 اسفند) را برای آن برگزید. ناسا دومین آزمایش موشک قدرتمند SLS خود را به انجام رساند که این بار تنها کمی شعله ور شدند. این آزمایش انتهای برای مجوعه آزمایش های هشت مرحله ای موسوم به green run بود. این آزمایش ها برای نشان دادن قابلیت های موشک در فضا و آماده کردن آن به صورت تئوری برای یک پرتاب واقعی انجام شدند.

این دومین آزمایش موتورهای هسته ای موشک SLS بود. آزمایش اول در 16 ام ماه ژانویه انجام شد و تنها 67.7 ثانیه بعد از شروع به علت یک اختلال عظیم به انتها رسید. این بار ناسا گفت که امیدوار است بتواند موتورها را برای حداقل چهار دقیقه روشن نگه دارد تا بتواند اطلاعاتی جمع آوری کند. این آزمایش که هشت دقیقه طول کشید به صورت زنده بر روی یوتیوب ناسا پخش شد. در فیلمی که از موتورها ضبط شده یک آتش کوچک دیده می گردد که ناسا آن را مربوط به چسبی می داند که در محل قرارگیری موتورها استفاده شده است.

سفر به مریخ

همانطور که گفته شد هدف بعدی ناسا از انجام ماموریت آرتمیس، ابتدا سفر به ماه و ایجاد پایگاهی ثابت در آنجا و سپس سفر به مریخ است.

در حالی که بازگرداندن فضانوردان به کره ماه توسط ناسا و ماموریت آرتمیس در سال 2024 در دست اقدام است، این آژانس میخواهد در دهه میلادی آینده سفر انسان به مریخ را کلید بزند.

این در حالی است که ایلان ماسک بنیان گذار و رئیس شرکت فضایی خصوصی اسپیس ایکس(SpaceX) و یکی از ثروتمندترین افراد حال حاضر جهان با اعتماد به نفس بسیار زیاد بر این باور است که فرود نخستین فضاپیمای سرنشین دار بر روی سیاره مریخ تا سال 2026 میلادی اتفاق خواهد افتاد.

وی عقیده دارد که اولین ساکنان مریخ در گنبدهای شیشه ای زندگی خواهند کرد. وی میخواهد در همین دهه حاضر به مریخ برسد و آرزو دارد تا سال 2050 به ایجاد یک اجتماع یک میلیون نفری در سیاره سرخ یاری کند.

با این حال، هنگامی که از ماسک در خصوص قابل سکونت ساختن سیاره مریخ سوال می گردد، می گوید که به احتمال زیاد این کار در طول زندگی ما امکان پذیر نخواهد بود و ما این اتفاق را به چشم نخواهیم دید.

فارغ از ایده های جاه طلبانه و شاید انتظارات نامعقول ایلان ماسک، ناسا در حال اجرای برنامه ای گام به گام برای رسیدن به سیاره سرخ هستند. دانشمندان ناسا در حال کار با سگ رباتیک مشهور شرکت بوستون داینامیکس به نام اسپات(Spot) هستند تا آن را در آینده نزدیک روانه مریخ نمایند.

به گفته ناسا، این سگ های مریخی شبیه به مریخ نوردهای ناسا مانند اسپیریت، فرصت، کنجکاوی و استقامت کار خواهند کرد، با این تفاوت که قادر به انجام کارهای بسیار بیشتری خواهند بود. دانشمندان می گویند که این ربات های چهار پا، چابک تر از مریخ نوردها خواهند بود و مجهز به حسگرهایی هستند که در مواجهه با موانع متوقف نمی شوند و قادر به انتخاب جهتهای خاص و ایجاد نقشه های مجازی از تونل های زیرزمینی و غارها هستند. این سگ های رباتیکی در صورت سقوط در چاله های مریخی قادر به بازگشت و بالا آمدن از آنها خواهند بود، کاری که مریخ نوردان فعلی قادر به انجام آن نیستند. به نظر می رسد که سگ ها هنوز هم بهترین دوست انسان، این بار در یک سیاره دیگر خواهند بود.