زندگی عجیب بردارزاده خسرو شکیبایی که 2 روز پیش درگذشت - وبلاگ آوای چکاوک

به گزارش وبلاگ آوای چکاوک، زندگی عجیبی داشت؛ پر از مصایب غیر قابل تصور، ولی همین که روی صحنه می رفت، گویی تمام آن درد ها و رنج ها را فراموش می کرد. این جملات را علیرضا کوشک جلالی درباره کامیار شکیبایی می گوید. هنرمند جوانی از تبریز که روز 18 مهر ماه چشم از جهان فروبست.

به گزارش ایسنا، علیرضا کوشک جلالی هنرمند تئاتر که سال هاست در آلمان زندگی می کند، هرگز از تئاتر ایران دور نبوده و نمایش های گوناگونی را در تهران و دیگر شهر های ایران روی صحنه برده است.

او در یکی از سفر های خود برای اجرای نمایشی به تبریز دعوت شد و همین سفر سبب آشنایی و همکاری او با کامیار شکیبایی شد.

کوشک جلالی با ابراز تاسف فراوان از درگذشت این هنرمند توضیحاتی درباره ویژگی های او ارایه می کند تا از خلال این توضیحات، تصویری روشن تر از این هنرمند که شاید برای تعدادی از ما چندان شناخته شده نباشد، ترسیم شود.

او با یادآوری آشنایی خود با کامیار شکیبایی می گوید: اولین بار او را در نمایش تیغ کهنه دیدم؛ متنی از محمد امیر یاراحمدی که با کارگردانی یکی از هنرمندان تبریز، یعقوب صدیق جاقتصادی اجرا شد. در این نمایش با بازی زیبای کامیار آشنا شدم. صدای بسیار گرم و گیرای او هنوز در گوشم زنگ می زند. آنجا دیدمش و زمانی که برای نمایش سیستم گرون هولم در تبریز دعوت شدم، متوجه شدم کامیار جزو تیم است.

این کارگردان اضافه می کند: در فرایند تمرین و آماده سازی این نمایش مانند بسیاری از نمایش های دیگری که در ایران اجرا می شوند، اتفاقات بسیار عجیب و غریبی رخ داد که بخشی از خاطرات تلخ و شیرین من است. در نهایت این نمایش با سختی بسیار به صحنه آمد، ولی از همکاری با این تیم لذت بردم چراکه در آن لحظات سخت، دست یکدیگر را گرفتیم و کار را جلو بردیم.

او از کامیار شکیبایی به عنوان این مرد نازنین، این دوست و همراه، یاد می کند و ادامه می دهد: خوشحالم که در تبریز توانستم یک همکاری را با او داشته باشم. او در نمایش سیستم گرون هولم نقش فرناندو را بازی می کرد و با وجود تمام مسائلی که داشت، یکی از ستون های اصلی کار بود.

کوشک جلالی با بیان این که کامیار شکیبایی با سختی های بسیار روزگار می گذرانده، اضافه می کند: با اینکه از نظر اقتصادی و جسمانی، مسائل بسیار داشت، پر از امید بود و پر از نومیدی؛ سنتز خیلی عجیبی بود زندگی او.

کارگردان بانوی آوازخوان ادامه می دهد: نوع زندگی اش مرا به وحشت می انداخت و چند بار به او گفتم: گویا تصمیم گرفته ای به سرعت از ما دور شوی و به آسمان پر بکشی؟! می خندید؛ خنده ای تلخ که معلوم بود نه راه پس دارد و نه پیش.

این مدرس تئاتر با بیان این که کامیار شکیبایی روی صحنه تئاتر مسائل خویش را فراموش می کرد، می افزاید: با وجود فشار های بی حد اجتماعی و اقتصادی که بر او و بسیاری از هنرمندان دیگر تحمیل شده بود، وقتی سر تمرین می آمد حکایتش می شد شبیه حکایت یکی از شخصیت های فیلم شکسپر عاشق که وقتی روی صحنه می رفت، لکنت زبانش را فراموش می کرد. مثل بسیاری از هنرمندان، زمانی که روی صحنه بود، احساس می کردم تمام درد ها و مسائل متعددش را فراموش می کرد. بازی زیبایش را برای اولین بار در نمایش تیغ کهنه یاراحمدی و کارگردانی یعقوب صدیق جاقتصادی دیدم.

او با تحسین بازی او در نقش فرناندو در نمایش سیستم گون هولم اضافه می کند: خیلی خوب بازی می کرد. این نقش را خیلی خوب می شناخت؛ نمونه ای از کلاش های اجتماعی، کسانی که برای زنده ماندن دست به هر کاری می زنند و حاضرند از روی نعش خیلی از آدم ها رد شوند، فقط برای اینکه به اهداف اقتصادی شان برسند.

کوشک جلالی با ارایه توضیحاتی درباره دیگر فعالیت های کامیار شکیبایی، از او به عنوان یکی از بازیگران خوب تئاتر و سینما و تلویزیون به ویژه در تبریز یاد می کند که در آثار نمایشی بسیاری بازی کرد.

به گفته او، بازی در فیلم ذغال و سریال های جلال و دخترم نرگس که از تولیدات استان آذربایجان هستند، از دیگر فعالیت های هنری اوست.

علیرضا کوشک جلالی ابراز تاسف می کند: قرار بود در سریال جلال 2 هم بازی کند که متاسفانه به آسمان پر کشید.

کامیار شکیبایی برادرزاده خسرو شکیبایی و متولد 1355 بود که در سن 44 سالگی به دلیل ایست قلبی در بیمارستان لقمان تهران درگذشت.