خاتمه عصر برانکو - وبلاگ آوای چکاوک

به گزارش وبلاگ آوای چکاوک، پرسپولیس مدافع عنوان قهرمانی لیگ برتر و برترین تیم ایران در نیم دهه اخیر، خیلی سریع به ماجراجویی اش در رقابت های جام حذفی این دوره خاتمه داد. شاگردان یحیی گل محمدی که در مرحله یک چهارم نهایی جام حذفی به مصاف آلومینیوم اراک رفته بودند، در تهران، در میان بهت طرفداران خودی، کامبک خورده و بازی 2 بر یک برده را با شکست 3 بر 2 عوض کردند تا دوباره، در عرصه جام حذفی موفقیتی نصیب شان نشود.

این شکست در شرایطی در کارنامه پرسپولیس و سرمربی اش ثبت شد که آن ها اختیار عمل برای قهرمانی در لیگ برتر این دوره را هم ندارند و در فاصله شش هفته مانده به انتها این فصل، با اختلاف شش امتیاز، پشت سر تیم استقلال صدرنشین جا خوش نموده اند. پرسپولیس اگر همه بازی های به جای مانده اش در لیگ برتر را هم ببرد باز باید نگاهش به نتایج استقلال در ادامه رقابت ها باشد. این شرایط با شرایط سرخ ها در پنج فصل اخیر بیگانه است؛ چون آن ها غالبا در لیگ برتر پیشتاز بوده اند و دیگران باید منتظر ازدست دادن امتیاز این تیم باقی می ماندند.

نتایج پرسپولیس در این فصل، سبک بازی تیم یحیی و سردرگمی در پاره ای از مسابقات این دوره برای اتخاذ تاکتیک مناسب، این پرسش را بیش از هر زمان دیگری مطرح نموده که آیا اندیشه های یحیی گل محمدی برای ادامه همکاری با این تیم جواب گو است یا خیر؟ این پرسش به شکل عجیب تری روی سکو های استادیوم آزادی بعد از شکست برابر آلومینیوم مطرح شده و عده ای از موافقان و مخالفان حضور یحیی در پرسپولیس با یکدیگر مشاجره کلامی جدی و فیزیکی خفیفی داشته اند. حالا بیش از هر زمان دیگری، تردید درباره توانایی یحیی گل محمدی برای راهنمایی پرسپولیس وجود دارد. این تردید اثرش را در همین فصل به شکل سینوسی نشان داده؛ گه گاه موافقان با اشاره به نتایج پرسپولیس، یحیی را مرد ایدئال این تیم توصیف نموده اند و گاهی به ویژه در زمان های شکست و تساوی برابر تیمی مانند طرفدار، عرصه برای مخالفانش هموار شده تا به او بتازند.

انتها عصر برانکو با امضای یحیی

در این میان بدون درنظرگرفتن عملکردی که یحیی در پرسپولیس داشته، بحثی کهنه سر باز نموده و این ایده را بین طرفداران پرسپولیس پرورانده که یحیی تا به حال نان تیمی که برانکو ساخته بود را خورده است. فضای موجود به قدری پیچیده است که نمی گردد به طور کامل و صد درصدی این فرضیه را پذیرفت یا رد کرد؛ ولی مواردی وجود دارد که می توان به روشن تر شدن این بحث یاری کرد؛ هرچند در امر مربیگری، به ویژه مربیگری در تیم های بزرگ، هیچ امر مطلقی وجود ندارد و جزئیات تأثیر زیادی دارند.

با وجود این، بنایی که برانکو در پرسپولیس گذاشت و ساختار این تیم از لحاظ باشگاه داری و حرفه ای را دستخوش تغییر و تحول کرد، انکارناپذیر است. او با عبور از ستاره ها رو به ساختن تیم آورد و روحیه همه برای یکی را به معنای واقعی در تیم اجرا کرد. در تیمی که برانکو ساخته بود، مهره ها وقتی ستاره بودند که در خدمت تیم باشند. حس همدلی، چه در زمین و چه روی نیمکت، تنفر از باخت، کوشش برای پیروزیت و اهمیت دادن به ارزش پیراهن باشگاهی مانند پرسپولیس، از مهم ترین فاکتور هایی است که برانکو به خوبی در عرض چهار سال و نیم حضورش در پرسپولیس، آن ها را سروسامان داد.

برانکو به ساختار اهمیت زیادی می داد و نتیجتا همه خطوط زمین در عصر این مرد کروات، بی نقص بودند. بدون در نظر گرفتن چهره ای که در ترکیب حضور دارد، خطوط دروازه، دفاعی، میانی و هجومی پرسپولیس حرف های زیادی برای گفتن داشت. او حتی با خروج ستاره های برجسته که با حضور در همین تیم چهره شده بودند، با پرسپولیس پیروز شد و جام آورد. برانکو به جای بهانه، تندی، حمله به داور و حمایت از بهانه نویسی سعی در برطرف نواقص تیم داشت. حاصلش روشن است؛ او آمار های درخشانی در پرسپولیس به جا گذاشت و به گواه نتایجی که به دست آورد، یکی از برترین پرسپولیس های تاریخ را ساخت. او در لیگ برتر 126 بار روی نیمکت پرسپولیس نشست و در این مدت 73 برد، 37 تساوی و 16 شکست ثبت کرد. گرفتن 256 امتیاز، زدن 187 گل، خوردن 84 گل و کسب امتیاز 2.03 به طور میانگین در هر بازی، اندیشه های این مرد کروات را به خوبی ترسیم می نماید. در جام حذفی هم کارنامه برانکو قابل دفاع است؛ او هشت برد، سه تساوی و تنها یک باخت در طول دوران حضورش در پرسپولیس ثبت کرد.

اما مهم ترین کار برانکو ساختن یک پرسپولیس قدرتمند در آسیا بود؛ درست در روز هایی که کسی باور نمی کرد تیمی از ساختار بیمار ایران بتواند در آسیا هنرنمایی کند، برانکو 36 بار با پرسپولیس در آسیا بازی کرد و 15 برد، 10 تساوی و 11 باخت ثبت کرد. در همین عرصه، ثبت 14 کلین شیت، یکی دیگر از فاکتور های برجسته تیم پرسپولیس برانکو بود.

ماحصل همه این نتایج، ثبت سه قهرمانی در لیگ برتر، یک جام حذفی و فتح سه سوپرجام ایران بود. او پرسپولیس را به فینال لیگ قهرمانان آسیا هم برد تا نشان دهد تیمی که ساخته فقط محدود به لیگ ایران نیست.

بعد از جدایی برانکو، کار به کالدرون و سپس به یحیی گل محمدی سپرده شد. عمر کالدرون در پرسپولیس کوتاه بود؛ ولی یحیی گل محمدی دوام بیشتری آورده و همچنان روی نیمکت این تیم مانده است. قرارداد او تمدید شده و اگر اتفاق خاصی رخ ندهد، دست کم یک فصل دیگر هم سرمربی این تیم خواهد ماند.

یحیی، دو بار پرسپولیس را قهرمان لیگ نموده و به فینال لیگ قهرمانان آسیا هم رفته؛ ولی برچسبی که به او زده می گردد، این است که از میراث برانکو در تیم استفاده نموده و حالا تیم او رفته رفته رنگ واقعی اش را نشان می دهد. این روز ها که پرسپولیس دیگر نشانی از قدرت همیشگیِ ایران بودن ندارد، رفته رفته بحثی از تیم برانکو نمی گردد. در واقع بسیاری اعتقاد دارند یحیی تیمی را که برانکو ساخته بود، به دست گرفت، نتایجش را از همان ساختار گرفت و حالا با انتها عصر ساختار برانکویی، امضای یحیی، بیش از هر زمان دیگری بر پیشانی این تیم جا خوش نموده است.

یحیی ماند و کلی علامت سؤال

بدون قضاوت درباره اینکه یحیی تا پیش از این نان ساختار برانکو را خورده یا خیر، اصلی که این روز ها به چشم می خورد، این است که ردپایی از برانکو در این تیم پرسپولیس دیده نمی گردد. هم ساختار باشگاه به ماقبل از برانکو برگشته و بهانه و هجمه ها بیشتر شده و هم تفکرات یحیی در زمین فوتبال چندان جواب گو نیست. شاید یحیی اسیر اتفاقات ناخواسته هم در این فصل شده باشد؛ ولی مشخصا این تیم، انگیزه و جنگندگی همیشگی را ندارد. شرایط به گونه ای است که تیم تازه صعود نموده ای به نام طرفدار، رفت و برگشت در لیگ برتر از پرسپولیس امتیاز می گیرد و تیمی مانند آلومینیوم اراک که پیش از این در تهران، کاری برابر پرسپولیس از پیش نبرده بود، این تیم را در جام حذفی و مقابل دیدگان طرفدارانش شکست می دهد.

یحیی و دستیارش می توانند دوباره به بهانه های مختلف برگشته و ناکامی را به عوامل مختلف ربط دهند؛ ولی زمان زیادی برای اصلاح امور نخواهند داشت. خرید های بحث برانگیز، گل های خورده فراوان، ضعف دروازه بان ها، ضعف مدافعان، کم رمق شدن توان هافبک ها و فراموشی مهاجمان در امر گل زنی، باعث شده مسائل تیم یحیی بیش از هر زمان دیگری به چشم بیاید. او حالا مسئول اول و آخر نتایجی است که پرسپولیس می گیرد و این تیم تمام و کمال محصول یحیی است. گل محمدی می تواند از الان به بعد به درخشیدن در پرسپولیس ادامه دهد و عصر خودش را طولانی و طلایی کند یا می تواند با کسب نتایج سینوسی با این برچسب که هرچه داشته، محصول ساختار برانکو بوده، گذران دوران کند.