تفال به حافظ امروز دوشنبه 21 فروردین 1402 - وبلاگ آوای چکاوک

به گزارش وبلاگ آوای چکاوک، فال گرفتن از آثار ادبی، از باور های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می بردند بهره ای از کلام حق دارند رجوع می شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما به جای مانده است.

چه مستیست ندانم که رو به ما آورد

که بود ساقی و این باده از کجا آورد

تو نیز باده به چنگ آر و راه صحرا گیر

که مرغ نغمه سرا ساز خوش نوا آورد

دلا چو غنچه شکایت ز کار بسته مکن

که باد صبح نسیم گره گشا آورد

رسیدن گل و نسرین به خیر و خوبی باد

بنفشه شاد و کش آمد سمن صفا آورد

صبا به خوش خبری هدهد سلیمان است

که مژده طرب از گلشن سبا آورد

علاج ضعف دل ما کرشمه ساقیست

برآر سر که طبیب آمد و دوا آورد

مرید پیر مغانم ز من مرنج ای شیخ

چرا که وعده تو کردی و او به جا آورد

به تنگ چشمی آن ترک لشکری نازم

که حمله بر من درویش یک قبا آورد

فلک غلامی حافظ کنون به طوع کند

که التجا به در دولت شما آورد

توضیح لغت: شاد و کش: خوشحال و خوش/ درویش: تهیدست/ طوع: به فتح اول و سکون دوم: فرمانبرداری

تفسیر عرفانی:

مستان درگاه معشوق که از خود بی خودند، از باده ناب معرفت می نوشند تا غم جانکاه درد عشق در وجودشان التیام یابد، اما این غم تا آن جا که به ملاقات دوست نایل گردند، همیشه با آنان خواهند ماند و پیوسته جلابخش وجود آنان است.

تعبیر غزل:

شما از کسی آزرده خاطر شده اید، کسی سعی می نماید موضوع را برای شما روشن کند، ولی شما توجهی نمی کنی. از شکستن دل دیگران پرهیز کن! به هر حال او از این ماجرا با کسی صحبت ننموده و اسرار شما را حفظ نموده است.